“… Wie ik ben?”

Net als velen met mij ben ik o.a. een ondernemende, werkende, getrouwde ouder die vaak druk is met de waan van de dag. Desondanks heb ik me gelukkig ook bezig kunnen houden met persoonlijke groei, verdieping, zin- en betekenisgeving.

Daarnaast heb ik altijd al belangstelling gehad voor menselijke relaties. Nieuwsgierig naar de relatie van de mens ten opzichte van zichzelf, de ander en zijn of haar omgeving. Vandaar dat ik, na mijn oorspronkelijke sociale studie P&O, ook nog de 4 jarige opleiding ‘Academie voor Integrale Menswetenschappen’ ben gaan volgen.

In de afstemming van mijn buitenkant met wat ik ‘diep van binnen’ voel en wie ik ben, is er in de loop der jaren heel wat twijfel, angst, schaamte, woede en verdriet de revue gepasseerd. Evenals sommige gedachten en vragen die zich leken te herhalen.

Dat heeft om (innerlijke) reflectie en bewustwording gevraagd. Een proces dat ik ben aangegaan en dat me, tot nu toe, heel veel heeft gebracht. Want groei en ontwikkeling begint bij echte kennis van jezelf*. 

Mijn credo? Mensch, durf te leven!! 

* Ken Uzelve:

Veel klassieke Griekse filosofen, zoals Socrates, waren overtuigd van het idee dat ware kennis over het leven start bij intensief zelfonderzoek. Sterker nog: “Een niet onderzocht leven is het niet waard geleefd te worden.” – Socrates- 

Doel is niet alleen de zorg voor het zelf,  waar tegenwoordig veel populaire eigentijdse levenskunstfilosofen mee komen, als wel het ontwikkelen van een morele levenshouding waarin ook plaats is voor de kwetsbaarheid en ruimte voor de ander. Want,  “De mens is een wezen dat niet alleen gebaard wordt door een ander, begraven wordt door anderen, maar ook daar tussen in slechts mens wordt door anderen.” (-P. Van Tongeren-)